การนอนหลับ การนอนหลับเป็นสภาวะที่จิตสำนึกของเราลดลงโดยธรรมชาติ ซึ่งจุดนั้นเราเริ่มตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกน้อยลง เป็นการกลับกันของสภาวะตื่น คือช่วงเวลาพักผ่อนของร่างกาย ระหว่างการนอนหลับ สมองจะแสดงกิจกรรมทางไฟฟ้าที่สำคัญและมีลักษณะเฉพาะ การนอนหลับเป็นพื้นฐานสำหรับการทำงานทางชีวภาพ ออกหากินเวลากลางคืนและระยะเวลาจะแตกต่างกันไปในแต่ละคน มีอายุมากขึ้นในวัยเด็ก ลดลงตามอายุ
บ่อยครั้งที่เวลานอนที่ลดลง ซึ่งปกติเกิดขึ้นในวัยสูงอายุมักสับสนกับการนอนไม่หลับ หรือความผิดปกติของการนอนหลับอื่นๆ เกณฑ์การนอนที่น่าพอใจคือความรู้สึกหลับสบายตลอดคืน โดยไม่คำนึงถึงเวลาที่หลับไป การอดนอนนำไปสู่ความเหนื่อยล้า ความหงุดหงิด และปัญหาด้านความจำ
มีความผิดปกติของการนอนหลายอย่าง เช่น ง่วงมากเกินไป เดินละเมอ ตื่นกลางคืน นอนไม่หลับ เป็นต้น อาการง่วงนอนมากเกินไป เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติ และอาจเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางเมตาบอลิซึม เช่นการขาดน้ำหรือการขาดการควบคุมโรค เช่นโรคเบาหวาน
การนอนกรนและภาวะหยุดหายใจขณะหลับ เป็นปัจจัยที่ทำให้ การนอนหลับ แย่ลง และมักเกี่ยวข้องกับโรคอ้วน ในการนอนกรนมากเกินไป คนจะตื่นขึ้นด้วยเสียงกรนรบกวนการนอน ภาวะหยุดหายใจ ขณะหลับ เป็นปัญหาระบบทางเดินหายใจที่ทำให้หยุด หายใจ ช่วงสั้นๆ ระหว่างการนอนหลับ ทำให้คุณภาพการนอนหลับแย่ลง
ในสองสถานการณ์นี้ การลดน้ำหนักเป็นสิ่งสำคัญ นอกเหนือจากการหลีกเลี่ยงการนอนหงาย ในสถานการณ์ที่ร้ายแรงกว่านี้ อาจจำเป็นต้องใช้แผ่นทันตกรรมพิเศษ หรือแม้แต่ทำการผ่าตัดเพื่อเพิ่มพื้นที่ในทางเดินหายใจ อาการเดินละเมอและความหวาดกลัวในตอนกลางคืนเป็นความผิดปกติของการนอน ซึ่งพบบ่อยในวัยเด็ก และส่วนใหญ่มักเกี่ยวข้องกับอารมณ์ แต่อาจเกี่ยวข้องกับการใช้ยาบางชนิด
การศึกษาการนอนหลับในห้องปฏิบัติการผ่าน การทดสอบนี้บังคับให้บุคคลนั้นนอนในสถานที่ทดสอบ และให้การศึกษาการนอนหลับอย่างละเอียด การดูแลบางอย่างเป็นสิ่งสำคัญมากในการนอนหลับสนิท เวลาเข้านอนและตื่นนอนสม่ำเสมอ หลีกเลี่ยงการนอนเกินความจำเป็น ผ่อนคลายและสงบเมื่อเข้านอนและถ้าเป็นไปได้ให้อาบน้ำอุ่นก่อน พยายามนอนในที่เดิมเสมอ หลีกเลี่ยงเครื่องดื่มกระตุ้น เช่น กาแฟและแอลกอฮอล์ เป็นต้น และการสูบบุหรี่ก่อนเข้านอน
หลีกเลี่ยงอาหารมื้อหนักก่อนนอน ท่านอนที่ดีที่สุดในการนอนคือตะแคงข้าง งอเข่า บนที่นอนที่แข็งแรงแต่ไม่แข็ง และหมอนสูงระดับไหล่ หลีกเลี่ยงการใช้ที่นอนที่นุ่มมาก เช่น สปริง อาการนอนไม่หลับเป็นอาการที่พบได้บ่อย และการวินิจฉัยที่ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญในการเลือกวิธีบำบัด มีลักษณะเฉพาะคือนอนหลับยาก ทั้งในแง่ของการเริ่มต้นการนอนหลับและระยะเวลาของมัน ทำให้รู้สึกนอนไม่หลับและเหนื่อยล้าเมื่อตื่นขึ้น
ในวัยสูงอายุ ระยะเวลาการนอนหลับมีแนวโน้มลดลงและถูกขัดจังหวะมากขึ้น โดยที่อาการนอนไม่หลับไม่ได้แสดงออกมาให้เห็น เกณฑ์หลักในการประเมินการนอนหลับ คือความรู้สึกนอนหลับสบายตลอดคืนเมื่อตื่นนอน ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นในอาการนอนไม่หลับ อาการนอนไม่หลับสามารถแสดงออกได้ 3 ทาง ได้แก่ การนอนหลับล่าช้า การตื่นกลางดึก หรือการตื่นเช้าเกินไป
การนอนไม่หลับอย่างต่อเนื่อง อาจนำไปสู่ปัญหาด้านอารมณ์และพฤติกรรม เช่น โรคซึมเศร้า และมักทำให้คุณรู้สึกเหมือนนอนหลับไม่สนิทในตอนกลางคืน คนที่นอนหลับไม่สนิทมีแนวโน้มที่จะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ดื่มแอลกอฮอล์มากขึ้น และง่วงนอนในระหว่างวัน อย่างไรก็ตาม อาการนอนไม่หลับอาจเกิดขึ้นชั่วคราว เช่น ในช่วงที่มีความกังวลหรือเครียด หรือหลังการเดินทางที่ยาวนานมาก
อาการนอนไม่หลับที่คงอยู่นานกว่า 3 สัปดาห์เรียกว่าเรื้อรัง และควรได้รับการตรวจสอบอย่างรอบคอบเสมอ ไม่ใช่โรค แต่เป็นอาการของความผิดปกติทางร่างกายและจิตใจ อาจเป็นเพราะนิสัยบางอย่าง เช่น ชั่วโมงการนอนที่ผิดปกติ การใช้กาแฟในทางที่ผิด การสูบบุหรี่ โรคพิษสุราเรื้อรัง ฯลฯ ปัญหาสิ่งแวดล้อม เช่น เสียง แสงมากเกินไป ความเย็นหรือความร้อน ความไม่ลงรอยกันของคู่ค้า ฯลฯ ก็มีความสำคัญเช่นกัน
โรคบางอย่าง เช่นภาวะสมองเสื่อมและพาร์กินสัน อาจมาพร้อมกับอาการนอนไม่หลับ อาการไข้และความเจ็บปวดทำให้นอนไม่หลับ โรคที่นำไปสู่ความทุกข์ทางเดินหายใจ เช่น ถุงลมโป่งพองและ หัวใจ ล้มเหลวเป็นต้น เป็นสาเหตุที่ทำให้จังหวะการนอนหลับเปลี่ยนไป ระดับความสูงอาจทำให้นอนไม่หลับในช่วงวันที่ปรับ
อย่างไรก็ตาม ในกรณีส่วนใหญ่ การนอนไม่หลับเกี่ยวข้องกับความผิดปกติทางจิต เช่น ภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล ความปวดร้าว หรือความเครียด การศึกษาบางชิ้นแสดงให้เห็นว่า การนอนไม่หลับพบได้บ่อยในคนที่หย่าร้างและเป็นหม้าย การระบุสาเหตุของการนอนไม่หลับหนึ่ง หรือหลายสาเหตุเป็นสิ่งสำคัญเสมอ
ในการรักษาโรคนอนไม่หลับ สุขอนามัยการนอนเป็นพื้นฐาน กล่าวคือ การกำจัดปัจจัยแวดล้อมที่สำคัญเหล่านั้น นิสัยของการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ การกินของเบาๆ ก่อนนอน และการรักษาเวลาเข้านอนที่แน่นอนจะช่วยหลีกเลี่ยงการนอนไม่หลับ อาหารและเครื่องดื่มมากเกินไป เช่น กาแฟ น้ำอัดลม หรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เป็นนิสัยที่ควรหลีกเลี่ยงในช่วงก่อนเข้านอน
ควรหลีกเลี่ยงการงีบหลับระหว่างวัน สถานะทางจิตของบุคคลนั้นจะต้องได้รับการประเมินอย่างดีและมุ่งเน้นที่ผลตามมา การควบคุมอาการนอนไม่หลับด้วยยาต้องทำอย่างระมัดระวัง สิ่งที่เรียกว่ายานอนหลับหรือสารควบคุมการนอนหลับนั้น ไม่มีอะไรมากไปกว่ายาที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท ซึ่งมีผลกดประสาทต่อระบบประสาทส่วนกลางทำให้หลับ
เป็นยาที่มีประโยชน์สำหรับการกระตุ้นให้หลับเร็วในสถานการณ์พิเศษ เช่น ในช่วงเวลาก่อนการผ่าตัด หรือระหว่างการเดินทางไกล เป็นต้น ควรหลีกเลี่ยงการใช้ยาเหล่านี้เป็นประจำ เนื่องจากอาจนำไปสู่การพึ่งพาอาศัยกัน การรบกวนการประสานงานของมอเตอร์และพฤติกรรม ความจำเสื่อมและทำให้เกิดภาวะซึมเศร้า และท้ายที่สุดจะทำให้อาการนอนไม่หลับแย่ลง
บทความที่น่าสนใจ : นาฬิกากันน้ำ อธิบายเกี่ยวกับลักษณะเฉพาะสำหรับนาฬิกากันน้ำของผู้ชาย
